ﻧﺎﻑ ﻧﮕﺎﺭﺟﻮﻥ ﻭﻧﺎﺧﻮﻧﺎﺵ

دختـــــرم همــــه ی دنیاییـــ مـــامــــان باباتـــــــ

درمهــــربانیــــ دستــــــهای کوچکــــــ توخلــاصــــه میـــشود

نافـــــ نگارجونی

شیـــرینک مامیـــ نافتـــ شب 10افتــــاد

هرصبــــح کــــه لبــــاستوعوضــ میکردمـــ دلمــ خونـــ میشد

میترسیدمـــ که دردتــــــ بیــــادتجــــربـــه هم کــــه نداشتــــم

پـــرستارتــــــ هرروزمــــیامــــدوبــــهتـــ

سرمیزدوبانـــــدشوعوضــــ میکـــــرد

وهـــــرشبــــ گریــــه میکــــردی  شایــــدشبــــانــــه روز4ساعــــتـــ میخوابیـــدیـــ

تا2ماه همینطوریـــ بودی ماهمـــ حسابیـــ کم خـــواب بودیمــــ

ولیــــ بـــــخاطردخــــترنـــازم اصنــــ اونـــروزاســـختـــ نگذشت

بســـ که عاشقتیمــــ وازباباییـــــ مهربـــونتـــم تشکرمیـــکنم

خییییلیـــ کمکمـــ میکـــردند همـــراهم بـــــودنــــ 

نــــاخونــــاییــــ نگـــــارجــــونی

نــــگارجونمــــ ناخــــوناتـــو باباجـــون وقتی 2ماهه بودی گرفتند 

روزجمعه ساعت 4بعدازظهر ..خیلی اذیت بودی وبه لباسات گیرمیکرد

چندبارهم سروصورتتوزخمی کردی 

منکه میترسیدم وباباجون زحمت کشیدن ..

فدایی انگشتهای خوشکل وسفیدت بشم من عزیزدلم